30

حقیقت امر اینه که جهان،یک جهات احساسیه. اما تو این برهه ی زمانی،احساساتش منفیه.دوست داشتنی نیست. تقصیر من نبود که آدم دوست-دار ِ دوست-داشتنی-ها شدم که حالا این بشه وضعم.که همیشه یک گوشه ی قلبم جا داشته باشم برای احساسات آدم ها،برای کمبود هایشان،سر ریز هایشان،درد دل هایشان.اما آدم ها خودشون رو تنهاتر کنند هِی.اینکه آدم ِ بغل کردن های بی موقع باشم،اما آدم های امروز دیوار رو به بغل ترجیح بِدَن ..
.تیر90