19

یهودای من
نگاه کن
زخم هایی که به قلبم زدی
قرینه نیستند
دوباره بزن
محکم تر / عاصی تر
یهودای بی پروای من
قربانی ام برای تو / این بار عشقم نبود
خودم بودم – تمامی ِ تام ِ من/ و تو
تام الاختیار بودی
و تمامم کردی
نگاه کن
با تمامیت ِ اهدا شده ام باز هم
قلبم باز بود به سوی هرچه گسیل میکنی
و تو / تنها زخم میفرستادی
و نه عشق و نه مدارا / نه بخشش و سازش / نه هیچ – هیچ
جان به لب رسیده ام معبودکم –
اگر زیر آوار ِ زخم هایت مُردم
تو دلگیر نشو
منظور ِ بدی نداشتم!
بهای زنده بودن –شاید
جنون باشد
مرز جنون اینجاست
کوچه ی تاریکی که درش تنهایی و از بس تنهایی
میترسی
و از بس میترسی
هذیان میگویی
و زار میزنی
و کم کم – آنقدر نرم که خودت نمی فهمی
مجنون میشوی
مجنونکم – من مُرده ام!
روز هاست – سالهاست
تو مرا کُشتی...
قرن ها پیش
.

14فروردین91