Sunday, June 3, 2012

25


این یکی از خوشبختیای عظیمه که –نه با بی قیدی و بی خیالی ِ عمدی
که با نهایت هشیاری ، از ته دل، بدونی و بفهمی مهم نیست دیگران چی میگن
مهم خودتی که خودت رو قبول داشته باشی
مهم خودتی که با خودت در "صلح" باشی
و مهم نیست حتا اگه از بیرون به نظر بیاد پیشرفتت تو زندگی لاک پشتیه یا اصن پیشرفتی نداری
-
از خود متشکر بودن هیچ عبارت ِ بد و غریبی نیست
یکی از قله های رستگاری جاییه که بتونی از خودت تشکر کنی
نه به خاطر نتیجه ها
به خاطر تلاش ها، ایستادن ها، بودن ها، جاخالی ندادن ها
بعد میبینی نتیجه مهم نیست
هیچ وقت مهم نیست
ناهید ِ عزیز . ازت متشکرم. که درهزار موقعیت دشوار در همه ی لبه های پرتگاه
مواظب بودی، هشیار بودی،
از این که من، منم نترسیدی/ خجالت نکشیدی
حرفاتو گفتی – بدون ِ ترس
من ازت ممنونم
که وقتی هیشکی نبود – یا هیشکی نمیتونست باشه
تو بودی
همینجا
روی آل استارهای خاکی ِ آبی ت وایساده بودی
سر ِ منو بین ِ دو تا دستت گرفته بودی
و کمکم میکردی طاقت بیارم
همه ی عمر
....
اواسط اردی بهشت91

No comments:

Post a Comment